வைணவத்தை சிறக்கச் செய்ததில் ஆழ்வார்களது பங்களிப்பு மகத்தானது. இவர்களுள் முதல் மூவர் :
பொய்கை ஆழ்வார் (காஞ்சி - ஐப்பசி - திருவோணம்)
பூதத்தாழ்வார் (மாமல்லை - ஐப்பசி - அவிட்டம்)
பேயாழ்வார் (மயிலை - ஐப்பசி - சதயம்)
இனி வரும் நிகழ்வுக்கு முன் மூவரும் ஒருவரை ஒருவர் சந்தித்தது இல்லை.
ஒருமுறை பொய்கை ஆழ்வார் திருக்கோவலூரை வந்தடைந்த பொழுது பெருமழை. இரவு நேரம் வேறு. உடனேஅவர் அங்கிருந்த மிருகண்டு மகரிஷி ஆசிரமத்தை அடைந்தார். கதவைத் திறந்து உள்ளே சென்று படுத்துக் கொண்டார். - அறை மிகச்சிறியது. ஒருவர் தாம் படுக்கலாம்.
சற்று நேரம் கழித்து கதவு தட்டப்படும் ஓசை கேட்டுத் திறந்தார். அங்கே பூதத்தாழ்வார் நின்றுகொண்டிருந்தார். இருவரும் உள்ளே போய் உட்கார்ந்து கொண்டனர். - படுக்க இடம் கிடையாது.
இன்னும் சிறிது நேரத்திற்குப் பின், கதவு மீண்டும் தட்டப்படும் ஓசை கேட்டுத் திறந்தால் - அங்கே பேயாழ்வார் நின்றுகொண்டிருந்தார். சரி என மூவரும் உள்ளே போய் நின்று கொண்டனர். - படுக்கவோ, உட்காரவோ இடம் கிடையாது.
இரவு வேறு. மழையும் விட்டபாடாக இல்லை.
சில நேரத்திற்கெல்லாம் மிகுந்த இட நெருக்கடி ஏற்பட்டது. மூவரும் யோசித்தனர் அதிகம் பேர் நின்று கொண்டு நம்மை நெருக்குவது போன்றதன் காரணம் என்ன? நம்மைத் தவிர வேறு யாரேனும் இருக்கக்கூடும் என நினைத்து, இரவு நேரமாகையால் விளக்கு ஏற்றி பார்க்கலாம் - ஆனால் விளக்கிற்கு எங்கே போவது என்றாய்ந்தனர்.
அப்பொழுது பொய்கை ஆழ்வார் :
இவ்வுலகத்தையே விளக்காகவும், கடல் நீரை நெய்யாகவும், சூரியனையே நெருப்பாகவும் ஏற்றுகிறார். - (அறியாமை எனும் இருள் விலக - ஞானமாகிய அறிவொளியிட்டு - பிறவிப் பெருங்கடல் தாண்ட - இவ்வுலக பந்தங்களிலிருந்து விலக) திருமாலின் திருப்பாதங்களுக்கு இவ்வடிகளை சமர்ப்பிக்கிறார்.
வையம் தகளியா வார்கடலே நெய்யாக
வெய்ய கதிரோன் விளக்காக - செய்ய
சுடர் ஆழியான் அடிக்கே சூட்டினேன் சொல்மாலை
இடர் ஆழி நீங்குகவே என்று.
இதுகண்ட பூதத்தாழ்வார் :
(இறைவன் மீதான) அன்பை விளக்காகவும், அவனையே சரணடைய வேண்டுமென்ற ஆவலையே நெய்யாகவும், இன்பம் அளிக்கும் சிந்தையையே திரியாகவுமிட்டு - தமிழ் பாசுரத்தால் - ஞான விளக்கேற்றுகிறார்.
அன்பே தகளியா ஆர்வமே நெய்யாக
இன்பு உருகு சிந்தை இடுதிரியா - நன்புருகி
ஞானச்சுடர் விளக்கேற்றினேன் நாரணர்க்கு
ஞானத் தமிழ் புரிந்த நான்
பேயாழ்வார், இவ்விருவர் விளக்கொளியால்,
பொன் போன்ற நிறத்தையொத்த தாயாராகிய இலக்குமி தேவியையும், அவளை வரித்திருந்தவனின் கார்மேகம் போன்ற நிறத்தையும், பரவசத்தையளிக்கும் சசாங்கம், சாரங்கம் எனும் சங்குசக்கரங்களை வரித்திருந்த தோள்களையும், கடல் நிறத்தை ஒத்தவனிடத்தில் (திருமால்) காண்கிறேன் என்கிறார்.
திருக்கண்டேன் பொன்மேனிகண்டேன், திகழும்
அருக்கண் அணிநிறமும் கண்டேன் - செருக்கிளரும்
பொன் ஆழி கண்டேன், புரிசங்கம் கைகண்டேன்
என்ஆழி வண்ணன்பால் இன்று
(அறியாமை இருள் விலக்கி - உலகப் பற்றற்று - ஞான அறிவு பெற்று - இறைவனையே சிந்திப்பதனால் - ஞானத்தால் இறைவனை அடையலாம்).
Points to be noted here :
பாசுரங்களின் பொருளுரை யதார்த்தமானதுதான். மிகச்சரியான கருத்துக்களுக்கோ, உட்கருத்துக்களுக்கோ வேறு நல்ல உரையை கண்டு கொள்ளவும்.
முதலாம் திருவந்தாதி: (அந்தம் + ஆதி )
"வையம் தகளியா" பாடலானது... "என்று" என முடிய அடுத்த பாடல் "என்று கடல் கடைந்தது..." என ஆரம்பிக்கிறது. இப்படியாக முதல் நூறு பாடல்களை பொய்கை ஆழ்வார் பாடுகிறார். இதன் நூறாவது பாடலின் கடைசி வார்த்தையானது ... "மனத்து வை" என முடிந்து "வையம் தகளியா"... என ஆரம்பமாக வகைசெய்கிறது.
இரண்டாம் திருவந்தாதி:
"அன்பே தகளியா" பாடலானது... "நான்" என முடிய அடுத்த பாடல் "ஞானத்தால்..." என ஆரம்பிக்கிறது. இப்படியாக இரண்டாம் நூறு பாடல்களை பூதத்தாழ்வார் பாடுகிறார். இதன் நூறாவது பாடலின் கடைசி வார்த்தையானது ... "யானுடைய அன்பு" என முடிந்து "அன்பே தகளியா"... என ஆரம்பமாக வகைசெய்கிறது.
மூன்றாம் திருவந்தாதி:
"திருக்கண்டேன்" பாடலானது... "இன்று" என முடிய அடுத்த பாடல் "இன்றே கழல் கண்டேன்..." என ஆரம்பிக்கிறது. இப்படியாக மூன்றாம் நூறு பாடல்களை பேயாழ்வார் பாடுகிறார். இதன் நூறாவது பாடலின் கடைசி வார்த்தையானது ... "பூ மேல் திரு" என முடிந்து ""திருக்கண்டேன்"... என ஆரம்பமாக வகைசெய்கிறது.
Evidences
இவர்கள் மூவருக்கும் மேற்குறிப்பிட்ட காதை நடைபெற்றதற்கான வரலாற்று சான்றுகள் இல்லை. ஆனால் இம்மூவரும் சந்தித்திருக்கக்கூடும்.
மூவரின் காலங்களுமே 700 A.D தான். கிட்டத்தட்ட இக்காலங்களை ஒட்டி வாழ்ந்த சைவக்குறவர்கள் அப்பர், ஞானசம்பந்தர்.
பல்லவர்கள் (இடை மற்றும் கடை), பிற்கால சோழர்கள் ஆட்சிக்காலங்களாகவும் இருந்திருக்கக்கூடும்.
எவரெனும் Histroy and literature நன்கு தெரிந்தவர்கள் எழுதலாம்.
பொய்கை ஆழ்வார் (காஞ்சி - ஐப்பசி - திருவோணம்)
பூதத்தாழ்வார் (மாமல்லை - ஐப்பசி - அவிட்டம்)
பேயாழ்வார் (மயிலை - ஐப்பசி - சதயம்)
இனி வரும் நிகழ்வுக்கு முன் மூவரும் ஒருவரை ஒருவர் சந்தித்தது இல்லை.
ஒருமுறை பொய்கை ஆழ்வார் திருக்கோவலூரை வந்தடைந்த பொழுது பெருமழை. இரவு நேரம் வேறு. உடனேஅவர் அங்கிருந்த மிருகண்டு மகரிஷி ஆசிரமத்தை அடைந்தார். கதவைத் திறந்து உள்ளே சென்று படுத்துக் கொண்டார். - அறை மிகச்சிறியது. ஒருவர் தாம் படுக்கலாம்.
சற்று நேரம் கழித்து கதவு தட்டப்படும் ஓசை கேட்டுத் திறந்தார். அங்கே பூதத்தாழ்வார் நின்றுகொண்டிருந்தார். இருவரும் உள்ளே போய் உட்கார்ந்து கொண்டனர். - படுக்க இடம் கிடையாது.
இன்னும் சிறிது நேரத்திற்குப் பின், கதவு மீண்டும் தட்டப்படும் ஓசை கேட்டுத் திறந்தால் - அங்கே பேயாழ்வார் நின்றுகொண்டிருந்தார். சரி என மூவரும் உள்ளே போய் நின்று கொண்டனர். - படுக்கவோ, உட்காரவோ இடம் கிடையாது.
இரவு வேறு. மழையும் விட்டபாடாக இல்லை.
சில நேரத்திற்கெல்லாம் மிகுந்த இட நெருக்கடி ஏற்பட்டது. மூவரும் யோசித்தனர் அதிகம் பேர் நின்று கொண்டு நம்மை நெருக்குவது போன்றதன் காரணம் என்ன? நம்மைத் தவிர வேறு யாரேனும் இருக்கக்கூடும் என நினைத்து, இரவு நேரமாகையால் விளக்கு ஏற்றி பார்க்கலாம் - ஆனால் விளக்கிற்கு எங்கே போவது என்றாய்ந்தனர்.
அப்பொழுது பொய்கை ஆழ்வார் :
இவ்வுலகத்தையே விளக்காகவும், கடல் நீரை நெய்யாகவும், சூரியனையே நெருப்பாகவும் ஏற்றுகிறார். - (அறியாமை எனும் இருள் விலக - ஞானமாகிய அறிவொளியிட்டு - பிறவிப் பெருங்கடல் தாண்ட - இவ்வுலக பந்தங்களிலிருந்து விலக) திருமாலின் திருப்பாதங்களுக்கு இவ்வடிகளை சமர்ப்பிக்கிறார்.
வையம் தகளியா வார்கடலே நெய்யாக
வெய்ய கதிரோன் விளக்காக - செய்ய
சுடர் ஆழியான் அடிக்கே சூட்டினேன் சொல்மாலை
இடர் ஆழி நீங்குகவே என்று.
இதுகண்ட பூதத்தாழ்வார் :
(இறைவன் மீதான) அன்பை விளக்காகவும், அவனையே சரணடைய வேண்டுமென்ற ஆவலையே நெய்யாகவும், இன்பம் அளிக்கும் சிந்தையையே திரியாகவுமிட்டு - தமிழ் பாசுரத்தால் - ஞான விளக்கேற்றுகிறார்.
அன்பே தகளியா ஆர்வமே நெய்யாக
இன்பு உருகு சிந்தை இடுதிரியா - நன்புருகி
ஞானச்சுடர் விளக்கேற்றினேன் நாரணர்க்கு
ஞானத் தமிழ் புரிந்த நான்
பேயாழ்வார், இவ்விருவர் விளக்கொளியால்,
பொன் போன்ற நிறத்தையொத்த தாயாராகிய இலக்குமி தேவியையும், அவளை வரித்திருந்தவனின் கார்மேகம் போன்ற நிறத்தையும், பரவசத்தையளிக்கும் சசாங்கம், சாரங்கம் எனும் சங்குசக்கரங்களை வரித்திருந்த தோள்களையும், கடல் நிறத்தை ஒத்தவனிடத்தில் (திருமால்) காண்கிறேன் என்கிறார்.
திருக்கண்டேன் பொன்மேனிகண்டேன், திகழும்
அருக்கண் அணிநிறமும் கண்டேன் - செருக்கிளரும்
பொன் ஆழி கண்டேன், புரிசங்கம் கைகண்டேன்
என்ஆழி வண்ணன்பால் இன்று
(அறியாமை இருள் விலக்கி - உலகப் பற்றற்று - ஞான அறிவு பெற்று - இறைவனையே சிந்திப்பதனால் - ஞானத்தால் இறைவனை அடையலாம்).
Points to be noted here :
பாசுரங்களின் பொருளுரை யதார்த்தமானதுதான். மிகச்சரியான கருத்துக்களுக்கோ, உட்கருத்துக்களுக்கோ வேறு நல்ல உரையை கண்டு கொள்ளவும்.
முதலாம் திருவந்தாதி: (அந்தம் + ஆதி )
"வையம் தகளியா" பாடலானது... "என்று" என முடிய அடுத்த பாடல் "என்று கடல் கடைந்தது..." என ஆரம்பிக்கிறது. இப்படியாக முதல் நூறு பாடல்களை பொய்கை ஆழ்வார் பாடுகிறார். இதன் நூறாவது பாடலின் கடைசி வார்த்தையானது ... "மனத்து வை" என முடிந்து "வையம் தகளியா"... என ஆரம்பமாக வகைசெய்கிறது.
இரண்டாம் திருவந்தாதி:
"அன்பே தகளியா" பாடலானது... "நான்" என முடிய அடுத்த பாடல் "ஞானத்தால்..." என ஆரம்பிக்கிறது. இப்படியாக இரண்டாம் நூறு பாடல்களை பூதத்தாழ்வார் பாடுகிறார். இதன் நூறாவது பாடலின் கடைசி வார்த்தையானது ... "யானுடைய அன்பு" என முடிந்து "அன்பே தகளியா"... என ஆரம்பமாக வகைசெய்கிறது.
மூன்றாம் திருவந்தாதி:
"திருக்கண்டேன்" பாடலானது... "இன்று" என முடிய அடுத்த பாடல் "இன்றே கழல் கண்டேன்..." என ஆரம்பிக்கிறது. இப்படியாக மூன்றாம் நூறு பாடல்களை பேயாழ்வார் பாடுகிறார். இதன் நூறாவது பாடலின் கடைசி வார்த்தையானது ... "பூ மேல் திரு" என முடிந்து ""திருக்கண்டேன்"... என ஆரம்பமாக வகைசெய்கிறது.
Evidences
இவர்கள் மூவருக்கும் மேற்குறிப்பிட்ட காதை நடைபெற்றதற்கான வரலாற்று சான்றுகள் இல்லை. ஆனால் இம்மூவரும் சந்தித்திருக்கக்கூடும்.
மூவரின் காலங்களுமே 700 A.D தான். கிட்டத்தட்ட இக்காலங்களை ஒட்டி வாழ்ந்த சைவக்குறவர்கள் அப்பர், ஞானசம்பந்தர்.
பல்லவர்கள் (இடை மற்றும் கடை), பிற்கால சோழர்கள் ஆட்சிக்காலங்களாகவும் இருந்திருக்கக்கூடும்.
எவரெனும் Histroy and literature நன்கு தெரிந்தவர்கள் எழுதலாம்.
